BOŞLUĞU DOLDURMAK: Kendine Yeniden Ebeveynlik
İçinizdeki boşluğu görebiliyor musunuz? Bir bakın isterseniz, orada, derinde, mavi siyah…
Çoğu birey içinde kocaman bir boşluk hissediyor. Sanki dolmaya hazır ama dolamadıkça bedenine baskı yapan bir balon gibi… Belki bir açlık gibi. Belki de bir yangın, kendi kendine yanan.
Hiç baktınız mı kendi boşluğunuza? Size nasıl hissettiriyor, neyin açlığı bu?
Pek farkında olmasak da çocuk benlik parçamızdır o boşluk. Çocukluğumuzda alamadığımız sevgi, ilgi, karşılanmayan ihtiyaçlarımız, bunlar için içimizde bıraktığımız alanı hala saklıyor oluşumuzdan kaynaklanır o açlık. Ve biz o boşluğa hiç tahammül edemeyiz. Kabullenemeyiz de… Bunu kabullenmek bizi ‘yeterince’ doyurmayan ebeveynlerimizle yüzleşmek anlamına gelir çünkü.
Bu yüzleşmeden kaçınırken o boşluğu görmezden geliriz.
Sonra romantik bir yolculuğa başlarız. Bu yolculuk rahatlatır bizi çünkü boşluğumuzu doldurur, açlığımızı giderir ve yangını söndürür. Biz öyle düşünürüz. Boşluğu bir aşk yolu ile kapatmak aynı zamanda dikkatimizi kendimizden uzaklaştırıp ‘öteki’nin üzerinde yoğunlaştırmaya imkan verir. Artık hissettiklerimiz bizden kaynaklanmıyordur, o ilişkinin içinde kötü hissetsek de bir müsebbibi vardır acımızın. ‘O’ yanlıştır, ilgisizdir, kabadır, düşüncesizdir… Ya da belki ‘o’ yardıma muhtaçtır, ilgi ve sevgi ister, bizim zamanımız ona adanır.
Ve, bir gün ilişki bittiğinde, o büyük boşlukla yeniden karşılaşırız. Açlığımızı hatırlar, paniğe kapılırız. Şanslıysak o boşluğun hiçbir ilişki ile dolmayacağını fark ederiz. Bunu bildiğimizde içimizi kemiren o boşlukla karşılaşmaya hazır hale geliriz. Onu karşımıza alıp anlamak, bizi acıtsa da sevmek, bize nasıl hizmet ettiğini fark etmek, onu yalnızca bizim doldurabileceğimizi idrak etmek aslında eksik olmadığımızı bilmenin ilk adımıdır.
Evet, eksik değiliz… O boşluk nedeniyle bunu hissediyoruz. Onu bir parçamız olarak kabul ettiğimizde tamam olduğumuzu anlarız. Peki boşluğu doldurmak? Evet, mümkündür… Kendimize yeniden ebeveynlik yapmak, içimizdeki çocuğa şefkat göstermek, onu derinden anlamak ve sevmek boşluğu kendi gerçeğimizle doldurmamızı sağlar ve ancak o zaman bir başkası ile gerçek ve doyumlu bir ilişki yaşayabiliriz.
Kendi elinden tuttuğunda gerçek gücünü fark edeceksin. Boşluğunu şefkatinle doldur!
Kendine yeniden ebeveynlik, bireyin kendi üzerinde düşünmesi, kim olduğunu fark etmesi, içindeki çocuk benliğin çocukluğunda karşılanmamış ihtiyaçlarının fark edilmesi için çok değerli bir süreçtir.
Bu süreci benimle birlikte gerçekleştirmek isterseniz tıklayın (Aile Danışmanlığı)
